En tempo de dificultade e escaseza, a mesa do altar segue a convocar na comuñón sempre solidaria
Xesús non quere quedar na Igrexa dentro do sagrario. El sae ao noso encontro na rúa. Hoxe coas nosas pegadas mostrarémoslle ao Señor que non sempre somos capaces de ir deixando pegadas de presenza xusta e solidaria por onde pasamos, por iso queremos deixarnos acompañar por El para emendar os nosos erros, os nosos esquecementos, as nosas ausencias e invisibilidades cando nos teñen necesitado. A través dos nosos pés, das nosas mans, das nosas palabras, das nosas... Xesús vólvenos dicir que non se quere ir e deixarnos ao pairo; todo o contrario: El segue a camiñar con e entre nós. O que pasa é que moitas veces, nós, máis alá das flores, non somos capaces de poñer nada, esquecendo que El segue a insistir unha e outra vez: “facede isto en memoria de min”. Desde a súa memoria celebrada e compartida fagamos da nosa oración comunitaria memoria viva e solidaria de fraternidade, porque El está aquí, non marchou.
Ningún comentario:
Publicar un comentario