Nunha sociedade con persoas de mente tan dispersa, que difícil entender cando nos din: Escoita!
Escoitar estase a converter nunha actitude cada vez máis escasa e difícil. Escasa porque atarefados como andamos ao longo do día, sempre dun lado para o outro, pensando no noso e despreocupándonos dos demais, faise moi raro, mesmo complicado, que paremos a prestar atención a alguén que nos di e fala; principalmente se son cuestións referidas ao sentido da vida, á coherencia persoal entre o dicir e facer ou á necesidade de superar o individualismo para comezar a pensar en comunitario, de xeito que os demais, o que entre tod@s podemos facer ou as cousas da casa común, se convertan en esixencias nas que poidamos estar implicados moit@s. Asemade faise difícil porque se un non está acostumado a escoitar, tampouco o vai estar para que o escoiten, co que se produce unha situación de individualismo silencioso desde o que cada un vai ao seu, sen importarlle o que lles pasa aos que están ao noso lado.
Porén, a Palabra que hoxe imos proclamar, chámanos no sentido contrario. Tanto nos custa prestarlle un pouco de atención?
Ningún comentario:
Publicar un comentario