Nun mundo enchoupado de morte, a proposta do Deus de Xesús segue a falar de vida en abundancia
Miremos cara onde miremos, imos percibindo que a realidade está enchoupada de situacións nas que a persoa non só non é o centro do que se di e fai, senón que moito diso que se di e fai o que busca é convertela nun medio para conseguir outros fins. Daquela, non é de estrañar a denuncia profética do papa Francisco na súa carta encíclica sobre a ecoloxía, cando nos reitera a urxencia de volver ao rego de poñer o importante no centro, por riba do inmediato. Si, porque se non poñemos ao ser humano no corazón de canto facemos, acabaremos facendo da corrupción, o engano, o abuso, a violencia, e calquera outra acción que faga ás persoas escravas dos que teñen poder, sexa este do tipo que sexa, camiño sen retorno.
Por iso nesta mañá a nosa celebración ten que movernos non á rutina nin ao costume, senón a saír dela co corazón transformado e coas gañas de non deixar que fagan das persoas monicreques cos que se ensaia como aproveitarse deles dando a impresión de que se lles serve.
O Deus de vivos e de vida aprémanos a non pasar por alto esta urxencia nun momento no que tanto se xoga cos seres humanos, e tanto se despreza a súa dignidade.
(Ollos abertos. Remol)
Ningún comentario:
Publicar un comentario