Abrir os ollos poñendo o corazón non no
fracaso que entristece, senón na ledicia que nos fai camiñar na esperanza
Palabra, cruz e Comuñón. Tres eixos para situar a
celebración deste día:
- A
Palabra que nos chega a través do Servo sufrinte do profeta Isaías e da lectura
da paixón de S.Xoán. No centro desta palabra a persoa de Xesús de Nazaret:
Aquel que pasando facendo o ben, foi quen de entregar a súa vida por algo tan
pouco cotizado hoxe en día como son os demais. Unha entrega xenerosa e
solidaria. E que nos chega hoxe a nós por medio dunha celebración sobria e
sinxela.
- A
Cruz
que é dor, non podemos negalo, pero tamén é esperanza. A esperanza que dá
sentido ao esforzo de tod@s cantos poñen a súa vida a carón das vidas que están
a pasar pola experiencia de dificultade, dor, enfermidade, abuso, explotación,
engano...; experiencia de cruz, ao fin e ao remate. A todas estas cruces
queremos achegarnos esta tarde, non para contemplalas, senón para tender a nosa
man e encamiñalas facéndoas camiñar cara a esperanza. A morte foi vencida, e
outra cruz, que non sexa a da morte, é posible!
- A
Comuñón que nos fai sentir preto uns dos outros,
preocupándonos, axudándonos, compartindo camiño, dores e proxectos no nome de
Xesús, o Servo que asume na súa persoa o camiño de novidade .
Que fagamos tod@s o esforzo por converter esta
celebración nunha experiencia de renovación e acompañamento solidario na
comuñón compartida cos demais en Xesús.
Ningún comentario:
Publicar un comentario