NON HAI XUSTIZA SEN HUMANIDADE:
SÓ RECOÑECENDO AO OUTRO COMA IGUAL PODEMOS POÑER
EN PÉ A GRAN TAREFA DO REINO
Unha das frases da
primeira lectura de hoxe dinos que “ao
xusto lle cómpre ser humano”. Por aquilo de que as lecturas se dividen en
tres ciclos, as persoas que adoitamos participar os domingos nas celebracións
da comunidade cada tres anos temos escoitado esta frase. Porén, quizais a
pesares de tela escoitado moito, non lle temos prestado a atención que ela
merece, porque en algo tan sinxelo como son estas seis palabras, agóchase unha
estupenda síntese na que poderiamos resumir a fe cristiá. A salvación da que
tantas veces falamos en abstracto non ten outra concreción que a capacidade que
nós teñamos de ir facendo visible a xustiza de Deus e o recoñecemento da
humanidade no actuar en relación cos demais. Só deste xeito poderemos poñerlle
rostro e sentido ás palabras. Do contrario non faremos máis ca poesía, pero a
poesía non é seguimento de Xesús nin construción do reino ao que nos chama o
evanxeo. Dispoñamos logo o corazón para participar desta celebración, que será
gozosa e esperanzada se os que participamos nela nos achegamos dispostos a
poñer o mellor de nós.
(Escoita Activa. Remol Domingo XVI do Tempo Ordinario A)
Ningún comentario:
Publicar un comentario