resurrección!.
Gocemos da presenza entre nós de quen nos vén traer a
luz!.
O que venceu a tebra e se abriu paso deixando pegada de esperanza
e vida!.
Sintámonos comunidade que, dun cabo ao outro do mundo,
se reúne gozosa, para anunciar que a tebra foi vencida,
e que a luz chegou a tod@s!.
Que gozo e que ledicia, poder dicir ben alto:
que o corazón de Deus vaise abrindo camiño
no medio dos nosos corazóns,
que a súa invisibilidade
fíxose presenza
no testemuño agarimoso das
xentes de ben!,
que a morte foi vencida, que a vida é celebrada,
e que o ben segue a ser posible.
É verdade que seguimos sen aprender!.
É verdade que retrucamos unha e outra vez;
que non acabamos de fiarnos,
que a palabra se nos vai pola boca,
mentres os nosos feitos non acaban de chegar.
É verdade todo iso;
pero non é menos verdade,
que Ti, Señor, segues a confiar en nós,
que unha e outra vez,
renovas o teu compromiso de amor e fidelidade
buscándonos,
saíndo ao noso encontro,
e tratando de facernos ver que,
vencido o mal,
o camiño é máis doado.
Estas son as festas da Pascua,
nas que resurrección e vida
camiñan xuntas na persoa de Xesús.
Nesta noite, coma aquela vez en Exipto,
tamén Ti, Señor, te pos á fronte,
para superar atrancos e afastar neboeiras.
Está é a noite na que o mundo treme,
porque en Cristo a salvación chegou a nós.
Esta é a noite na que a ruptura de cadeas
nos abre un camiño de liberdade,
afastándonos da escravitude
que nos enfronta, domina e encarcera.
Que abraiante a presenza do teu amor en nós!.
Que incomparable a túa tenrura e xenerosidade!.
Que testemuño de fraternidade o camiño aberto
para deixar atrás o pecado que en Adán
nos converteu en limitados e débiles.
Que noite de lumieiras
na que ceo e terra se atopan
na riqueza do divino e humano!.
E así, nesta noite santa,
a ledicia volve agromar nos nosos corazóns,
a comunidade volve reunirse,
e o pasado quedou atrás,
namentres o abrente se nos vai achegando.
Que o cirio do que compartimos a luz,
sexa sempre facho de claridade
que nos afaste das nosas escuridades,
e nos faga camiñar
no que une, aleda, ilusiona e nos marca
un camiño novo no que a esperanza xa non marcha,
e Cristo resucitado faise un entre nós
e para sempre.
Resucitou, Aleluia!.
(Remol. Vixilia Pascual A 2014)
Ningún comentario:
Publicar un comentario